به گزارش وب سایت  کتده نه خبر ، بعد از اينكه سازمان صنايع مس ایران محل اسكان روستاى زرين كاب را مكان مناسب و خوبى براى ساخت سد باطله کارخانجات مس سونگون شناسايى كردند، تصميم گرفتندكه  اين روستا را به جاى ديگرى انتقال دهند و اراضى و املاك ايشان را بخرند كه اينكار با مخالفت هاى اهالى روستا آغاز شد و پس از چندين درگيرى مامورين دولت با اهالى و بعد از يك سال با كش و قوس هاى زياد بالاخره در سال 1384 اهالى روستا در مقابل قانون به زانو در آمده و احساس کردند جز ترك خاك وطن دست به كار ديگرى نميتوانند بزنند و درست از همين جا مشكلات براى روستاهاى همجوار چون سید آباد ، آقاباباسنگ ، کیقال ، لاله بجان ، پورملک  ، سيه كلان ، عشایر منطقه و غیره آغاز شد پس از اينكه سد مذكور ساخته شد و كليه آشغالها و مواد شيميايى كارخانجات مس سونگون كه به گفته محققان بيشتر آنها سرطانزا هستند در سد جمع آورى شده و از آنجا خود به خود به مرور زمان به دل كوه  های اطراف نفوذ كردند و وقتى كه كوه ، ميهمان ناخوانده را قبول نكرد آنها هم مجبورا با آب چشمه آشامیدنی روستاهای مذکور قاطى شده و سر از منبع آب آشاميدنى این روستاها در آوردند و از آنجا هم به گلوى مردم روستاها..... !! و اما كيست از اين مواد شيميايى بپرسد براى چى به خاك نفوذ كردى و اومدى بيرون و دوباره به خاك نفوذ ميكنى؟ ولى اينبار بيچاره مردم این روستاها را با خود ميكشى به خاك ؟ البته به غير از نفوذ در خاك، اين مواد يك راه ديگرى نيز براى انتقال دارد كه به اين صورت است : مواد شيميايى از طريق تبخیر به باغات و كليه محصولات كشاورزى انتقال مي یابد و از آنجا هم به ..........................!

اميدوارم مسئولين جلوى اين روزنه ها را بگيرند نه اينكه مثل روستاى زرين كاب ...................!

خواهشا نظر بدين